Laat me even tussenkomen

Recent stond er bericht in de krant over een 80-jarige die zijn huis in Kortrijk volgepropt heeft met papier. Het is onleefbaar voor hem.
De straat vermeld ik niet. Het is direct een goede oefening in de materie die nu zal volgen
De reacties variëren van meewarigheid, medelijden, geschamper tot ronduit uitlachen.
Ik ken de mens in kwestie niet persoonlijk. Uit ervaring weet ik dat het journaille hier graag op springt.
Omwonenden en andere moeials laten zich niet onbetuigd.
Men dreigt met containers. En sommige zouden graag alles in brand steken.
Mag ik er op wijzen dat zoiets een dubbel misdrijf is: iets dat niet uw bezit is, daar moet U van af blijven.
Bovendien zou het nog een milieudelict zijn ook.
Uiteraard ben ik door diverse mensen aangesproken omdat ze paralellen zien met mijn situatie.
Gelukkig ben ik eigenaar.
Ik heb echter alle begrip voor de huisbaas in kwestie.
MAAR OPGELET !!! Er wordt zoals altijd voorbij gegaan aan de essentie.
De vraag die we ons moeten stellen = Tegen welke voorwaarden hebben we toegang tot welke informatie? + Wie spaart wat en hoe ?
Er zijn bibliotheken en archieven, o ja...
Maar voor sommige zaken moet je wel naar Gent, Antwerpen en Brussel of nog veel verder
Om dan alleen ter plaatse te bekijken, gedurende de openingsuren uiteraard.
Er kan soms een kopie gevraagd worden, maar bekijk dan wel eerst de tarieven
Vergeet uw vervoerskost niet. Logeerkosten? En doe uw boterhammen mee, tenzij je de lokale horeca wil ondersteunen.

En o ja...er wordt gedigitaliseerd en een deel daarvan is vrij raadpleegbaar. bvb. DBNL; Europeana, enz. Maar veel meer zit in databanken, die zo duur zijn, dat zelfs universiteiten dat niet kunnen betalen. Maar ja, meneer...mevrouw...dat interesseert u geen zak nietwaar ?
Ook politici zijn niet geïnteresseerd....van geen enkele partij
Bespaar me ook het gezever over een kwaliteitsselectie. En men kan onmogelijk voorspellen wat belangrijk zal blijken in de toekomst. Ik ken er met veel pretentie die zeggen dat ze weten wat er wel en niet waardevol is. Ze dwalen.

Er is nochtans een oplossing : een netwerk van mensen die wel eens iets willen weten.
Te beginnen met 1 boekenplank en wat afspraken rond digitaliseren. De eventuele kosten wil ik voor 100% op mij nemen, mits bepaalde voorwaarden contractueel geregeld worden.
Maar waar vind je nu iemand die ergens ECHT in geïnteresseerd is, in die mate dat hij of zij wil bijdragen tot het bewaren van informatie over de betreffende onderwerp.
Dus de conclusie = het zou niet mogen zijn dat particulieren alle papier van de wereld moet redden.
Maar we kunnen het met vereende krachten proberen. En wie niet meedoet, zal wel zien hoeveel er betaald moet worden als iemand iets nodig heeft.
Geshockeerd ??? Zoek dan maar elders
Saluu

Van den Duits

Ik vraag me al lang af of  de mensen sowieso ergens in geïnteresseerd zijn. Neem nu Wereldoorlog II.
Soms kom je ze tegen. De verzamelaars, de kenners, enz. Maar ik ken geen enkele persoonlijk.
Het zou toch interessant zijn als ik dat deel van mijn collectie zou kunnen uitbesteden aan een gepassioneerde amateur-expert. Hij (of zij) mag zich eventueel nog beperken tot 1 bepaald aspect van WO II.
Maar het loopt anders. Er zijn de lovers en belovers. Of ze zijn alleen geïnteresseerd in dat ene stomme boekje.
Maar meewerken aan iets in een breder kader, ho maar...
Een bewaarbeleid uitbouwen...Wablief ?

Toch even proeven? Een boekje met kartoens uit den tijd van Dolfje hemzelf, getekend door de rus Boris Efimov. Tja, zijn naam eindigt op mof, maar hij was het niet.

Dit moet vernietigd worden, zegt onze samenleving. Waarom ??
Geen argumenten !!! Raus damit !!!
...Nu mag de volgende lover en belover aantreden.

Een boek met boeken

In een project als het mijne heb je soms niet veel keuze. De achterflap lezen, wat bladeren en dan toch opzij leggen. Want er zijn nog zoveel andere.

Dit onderstaand boek heb ik dus niet gelezen. Misschien moet iemand het lezen in mijn plaats

Het lijkt mij iets in de aard van Dan Brown (heb ik ook niet gelezen): veel cultuur en veel mysterie en symbolen. En veel gruwelijke doden.

Een boekhandelaar krijgt de opdracht een oude bibliotheek opnieuw samen te stellen. En hij komt in een intrige terecht. Dat is de plot.

Hey, pipo's !!! Daar zit ik al jaren in.

Mooie cover trouwens. Zo zou mijn bibliotheek er ook moeten uitzien, maar dan iets groter.

de permanente revolutie

Nr. 2 in de reeks boeken, die ik wil voorstellen. "De demonen" ook verschenen als "Boze geesten" van Dostojevski gaat over een turbulente periode in de geschiedenis van Rusland.
Bepaalde intellectuelen vinden dat de hervormingen niet ver genoeg gaan Het lijfeigenschap is wel afgeschaft. Maar ze willen meer. Radicalisatie. Waar hebben we dat nog gehoord?

Dostojevski, een jeugdpassie

Op voorstel van het klein directiecomité zal ik nu ook af en toe een boek afzonderlijk belichten.
Wie mij een beetje kent weet dat ik mijn jeugd wellicht bijna alles gelezen heb van Dostojewski.
AAh, de slavische ziel.
Dostojevsi heeft een reputatie van een moeilijk auteur te zijn, maar dat is een mythe.
Hij kan ook grappig zijn.
Zoals in het niet zo lange verhaal: "Oompjes droom" uit 1869.
Over de intriges rond een oude prins (aanvankelijk berooid, maar toch weer rijk door een erfenis. Spottend word hij half mens, half prothese genoemd. Compleet met glazen oog en houten been. Hij word verleid omwille van zijn geld, en ten nadele van zijn verre neef die hem juist naar de stad bracht.
Diverse lichaamsonderdelen zou hij verloren zijn, door hachelijk verloop van allerlei liefdesaffaires.
Het gaat ook over in slaap vallen en dan de werkelijkheid niet meer van de droom te kunnen onderscheiden.
Ik moet het dringend eens grondig herlezen