Op voorstel van het klein directiecomité zal ik nu ook af en toe een boek afzonderlijk belichten.
Wie mij een beetje kent weet dat ik mijn jeugd wellicht bijna alles gelezen heb van Dostojewski.
AAh, de slavische ziel.
Dostojevsi heeft een reputatie van een moeilijk auteur te zijn, maar dat is een mythe.
Hij kan ook grappig zijn.
Zoals in het niet zo lange verhaal: "Oompjes droom" uit 1869.
Over de intriges rond een oude prins (aanvankelijk berooid, maar toch weer rijk door een erfenis. Spottend word hij half mens, half prothese genoemd. Compleet met glazen oog en houten been. Hij word verleid omwille van zijn geld, en ten nadele van zijn verre neef die hem juist naar de stad bracht.
Diverse lichaamsonderdelen zou hij verloren zijn, door hachelijk verloop van allerlei liefdesaffaires.
Het gaat ook over in slaap vallen en dan de werkelijkheid niet meer van de droom te kunnen onderscheiden.
Ik moet het dringend eens grondig herlezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten