Het is nogal evident dat een project als de Abib nefast is voor een huishouden, zeker met een chaoot als ik. Meer krijgt u hier niet te zien van de keuken. Wat hier dringend moet veranderen is dat het grootste deel van het ongeklasseerde materiaal voorlopig het huis zou moeten verlaten, misschien reeds 1000 kartonnen dozen vol boeken en tijdschriften. Dat zou me in staat stellen om enkele ruimtes nog wat efficiënter in te richten en ook eens te reinigen. Dat is op dit moment bijna onmogelijk. Indien we 10 jaar geleden begonnen zouden zijn met een vereniging die de Abib zou steunen, was dit probleem al lang opgelost. Te meer omdat een aantal potentiële inkomsten vroeger veel hoger waren. Ik denk aan sponsoring en het metaalafval. Maar ja, veel beloftes verder is er nog niets concreets inzake die vereniging.
Bovendien is het dan schrijnend dat bepaalde domoren vinden dat ik geen financiële hulp verdien, omdat ik me daar persoonlijk mee zou verrijken. De waarheid is dat ik nu reeds een kwart miljoen Euro in het project gepompd heb en dat daar nog veel meer zal bijkomen. Een vereniging onder welk statuut dan ook zou voor een deel een einde kunnen maken aan de vermenging van privé- en laat ons dat nu maar bedrijfskapitaal noemen.
Dat ik voor de rest een onprofessionele prutser ben wil ik me dan nog wel laten welgevallen.
